مدت هاست که اعصابم آروم نیست...
سرم درد میکنه....
بعضی وقتا گریه میکنم...
راستی..راسته که میگن مرد نباید گریه کنه...
به نظر من که یه دروغ بزرگه....بگذریم...
چند شب پیش با جمعی از رفقا رفته بودیم پارک...کاملا معلوم بود که تصمیم گرفته بودن
من رو خوشحال کنن و خیلی عادی بر خورد می کردن که من نفهمم...
سعی میکردم تو خوشحالی اونا خودم رو خوش حال نشون بدم ولی....
ولی کار ساده ایی نبود...
سکوت تنها کاری بود که انجامش تو اون لحظه معقولانه بود...
ولی من معقولانه برخورد نکردم و بین حرف های همراه با خنده ی یکی از رفیقام پریدم و گفتم:
جای یه نفر خالیه....
سرم رو پایین انداختم ....
دیگه صدای خنده نمیومد...هیچ صدایی نمیومد...
خواستم خیلی زود خودم رو جمع کنم....
همراه با بغض یه ببخشید گفتم و دیگه نتونستم توی ان جمع بمونم....
خیلی پشیمون شدم که اون جمله رو گفتم.چون هم باعث شدم رفیقام دیگه نخندن....
هم .....
کاشکی سکوت میکردم و هیچ چی نمی گفتم...
یا کاشکی...
یا کاشکی جای تو خالی نبود...
